Wpływ książek na twórczość

Hej, hej :)

Pewnie wielu z was zawiodę, ale wbrew pozorom nie czytałem zbyt wielu książek postapokaliptycznych ...

Gdy jeszcze pochłaniałem książki taśmowo, siedziałem raczej w klimatach "elfio/krasnoludzkiej" fantastyki...

Natomiast gdy życie zaczynało dawać się we znaki i zamiast czekać na ''przygodę", czekałem na koniec świata, sam już pisałem. Włączając w to pracę, czasu na książki było co raz mniej...

Uniwersum Stalkera znam oczywiście bo przeszedłem wszystkie części, ale nigdy nie wziąłem się za żadną książkę. Jestem po prostu strasznym sceptykiem jeśli chodzi o powieści pisane na podstawie gier.

Jeżeli gra ma dobrą fabułę, to właściwie sama jest interaktywną książką. Natomiast gdy fabuła gry jest kiepska, pisarz raczej nie wyciśnie zbyt wiele :)

Nie mówię że wszystkie są złe, ja akurat miałem nieszczęście trafić na te gorsze...

Meto 2033 natomiast jak najbardziej czytałem, ale już w momencie gdy pomysł na Krańcowo zaczynał nabierać kształtu. Czy był jakiś wpływ? Ja go nie widzę... Oczywiście, jest jakiś odcięty świat, są "niewyjaśnione" potwory, ale to to można przypisać, wielu historią z tego gatunku :)

Jeżeli już szukacie czegoś "naprawdę" zbliżonego do Krańcowa, to polecam Wam książkę Sopel, którą napisał Pawel Kornew.

Mamy w niej odcięty świat, do którego trafia się nie wiadomo po co i dlaczego. Większość ludzi posługuję się bronią, ale są użytkownicy magii ( którą, za pewne wielu przyrówna do błędów) no i oczywiście potwory...Tylko, że ta książka bije tym specyficznym rusycyzmem, nie każdy to lubi.

Fallouta oczywiście bardzo lubię, co widać po ścianie :) Wykończyłem moją drukarkę, tworząc ten "kolarz". No ale krypty z Krańcowem, nie mają wiele wspólnego.

Bo muszę chyba podkreślić jedną rzecz. Krańcowo nie powstało, jako katastrofa nuklearna - Więcej nie zdradzam :D

Więc teraz, co tak naprawdę tworzy Krańcowo? Co miało największy wpływ?

Nieumiejętność grania w gry fabularne o-O

Jako nastolatek, miałem grupę znajomych z którymi spotykaliśmy się czasem by pograć w papierowe RPG... I byliśmy w tym straszni. Nie zależenie od tego jakie postacie tworzyliśmy, mnichów, kapłanów, lekarzy, DRUIDÓW! Finał zawsze był taki, że próbowaliśmy pozabijać wszystko dookoła, bardzo często mordując się przy tym wzajemnie...

Pierwszą sesję którą można uznać za "normalną", rozegraliśmy na mechanice stworzonej na bazie historii grozy H.P Lovecrafta. Był to świat w którym grało się zwyczajnymi ludźmi, policjantami, lekarzami, budowlańcami. Muszę przyznać, że sprawdziło się to świetnie, grałem policjantem i odgrywałem postać policjanta, kolega był reporterem i zachowywał się jak reporter. Przeszliśmy całą sesję, nie rzucając się sobie do gardeł i mało tego! Jako tako współpracowaliśmy, by przetrwać w obliczu istot grozy, jakie zaczęły się pojawiać.

Pamiętam jak strasznie mi się to spodobało, że normalni ludzie musieli nagle stawać przed obliczem rzeczy niewyobrażalnych. Jak musieli sobie radzić, z tym co mieli i kim byli. Byłeś policjantem, miałeś broń więc fajnie, ale chłopakom z komisariatu nie powiesz, że - "Cień chciał cię udusić w pokoju" bo każdy popuka się w głowę i spyta co ćpałeś. Mogłeś liczyć tylko na siebie, ewentualnie na innych napiętnowanych przez zło...

Po rozegranej sesji zapragnęliśmy jeszcze większego wczucia w postacie, dlatego padła decyzja, że na następnej sesji będziemy grać sami-sobą :D

Oczywiście ja wtedy prowadziłem przygodę, więc nie grałem, za to stworzyłem świat który można uznać, za surowego protoplastę Krańcowa. Koledzy obudzili się na cmentarzu, jakiś miły koleś jako- tako wyjaśnił im zasady panujące, a potem walka z potworami! Taki był pierwszy zarys Krańcowa.

Oczywiście świat zmienił się już całkiem, z oryginalnej przygody została tylko ksywa - Mike, oraz postać Siwego który od początku z założenia był handlarzem :)

@Biały- Niestety książki które wymieniłeś, są już daleko po moich czasach. Za to na pewno były w kolekcji mojego taty, który po prostu kocha fantastykę i zaczynał czytać w podobnych latach :)

Przejrzałem też ilustrację Ubika i rozumiem czemu przyszły Ci na myśl. Są zrobione w bardzo podobnym stylu, choć moje zdecydowanie mniej przygnębiające..

Biały